W Kościele rzymskokatolickim trwają właśnie Święta Wielkanocne. To czas zadumy i refleksji nad własnym życiem. Sobota to dzień wyciszenia i oczekiwania na przyjście Syna Bożego. Od wczesnych godzin rannych katolicy adorują Najświętszy Sakrament w przygotowanej do tego celu kaplicy zwanej Grobem Pańskim.
Jest to czas żałoby po ukrzyżowanym Jezusie Chrystusie. Tradycyjnie w tym dniu błogosławi się pokarmy na stół wielkanocny.
Pokarmy wchodzące w skład święconki to jaja czyli symbol nowego życia, jest też baranek, który symbolizuje zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa, sól kuchenna, która miała chronić przed zepsuciem, do tego też chleb, wędlina, chrzan, miód, pieprz i ciasta.
Wielka Sobota kończy się po zapadnięciu zmroku. Główną celebracją Triduum Paschalnego, jak i całego roku liturgicznego, jest wieczorna Wigilia Paschalna; najbardziej uroczysta liturgia w całym Kościele, przynależąca już z natury do Niedzieli Zmartwychwstania Pańskiego.
Celebracja wieczerzy powinna się zakończyć przed świtem w Niedzielę Wielkanocną. Rozpoczyna się ją przy zgaszonym świetle. Ma to podkreślić wymowę czuwania nocnego, a także wyrazistości symbolu światła.
Wierni biorą udział w rezurekcyjnej mszy o świcie, poprzedzonej uroczystą procesją z Najświętszym Sakramentem. Rozpoczyna się ona u grobu Chrystusa, gdzie kapłan śpiewem oznajmia zmartwychwstanie.
Po porannej mszy katolicy zasiadają do uroczystego śniadania wielkanocnego. Składają sobie życzenia i dzielą się święconką. Na stole znajduje się wszystko, co zostało dzień wcześniej poświęcone w kościele.
Napisz komentarz
Komentarze